Roos Blufpand 

Over haar gloednieuwe EP, liefde en persoonlijke groei. 

​

29 november komt je nieuwe EP uit, kun je daar iets over vertellen?
Mijn nieuwe EP heet ‘Naamloze Liefde’ en is eigenlijk een korte reis door de liefde. Muzikaal gezien vertaalt het een beetje mijn allereerste werk, want ik maak al een hele tijd muziek. Ik ben begonnen aan de piano met kleine liedjes en heb daarna een hele ommezwaai gemaakt naar elektronische, meer eigenwijze en een beetje tegendraadse muziek.
In deze EP komt eigenlijk alles samen.

​

Wat is je inspiratie geweest?
April 2024 heb ik mijn album ‘FUCK DE REST EN SHAKE’ uitgebracht. Daar heb ik best lang naartoe geleefd. Het was voor het eerst dat ik op zoek ben gegaan naar bepaalde beats die wat eigenwijzer zijn en waarin ik ook voor het eerst mijn queer zijn heb meegenomen in de muziek. Daar heb ik veel tijd in gestoken, ik heb met veel mensen samengewerkt en ben voor het eerst gaan rappen. Het is een hele zoektocht geweest.
Ik bracht het album uit, heb ermee getoerd en er afgelopen zomer weer mee gespeeld.
En wat doe je dan daarna? Toen heb ik eigenlijk alles opengelaten. Ik dacht: ‘ik zie wel wat er komt’.
Ik ben gaan schrijven wanneer ik wilde schrijven en had voor het eerst veel minder iets waar ik naartoe werkte. Binnen no-time kwamen deze liedjes eruit. Heel verschillend, buiten al mijn verwachtingen om, want het elektronische en op festivals spelen, vooral op queer feestjes, bevalt me megagoed.
Er kwamen kleine liedjes uit en grote liedjes. Alles kwam en ik liet het even zijn wat het is zonder te veel te willen vormen. Zodoende kwam ik op ‘Naamloze Liefde’.
Het is echt een reis door de liefde. Van heel dramatisch naar diep verliefd naar breakups. Ook het tegendraadse zit er nog in. Dat heeft te maken met het feit dat mijn ‘liefdesdingen’ wat minder binnen de norm vallen dan voorheen.

​

Wat betekent Naamloze Liefde voor jou?
Naamloze liefde, wat de titel ook al wel een beetje zegt, gaat dus over de naamloze liefde. Ik ben opgevoed met het idee: liefde werkt op een bepaalde manier. Je gaat van stap naar stap naar stap. Van exclusiviteit naar samenwonen naar trouwen.
Ik heb dat best een lange tijd gedaan. Uiteindelijk heb ik nu helemaal mijn weg gevonden in de polyamoreuze liefde, ook wel de ethical non-monogamie. En daar gaat deze EP ook over. Het gaat over meerdere geliefdes en dat brengt veel mooie dingen met zich mee, maar soms ook extra uitdagingen. Juist omdat het naamloos is, moet je nog meer met elkaar uitzoeken hoe je dit gaat doen. Ook moet je met jezelf uitzoeken hoe je over onzekerheden heenstapt.
Hoe ga je bijvoorbeeld in je eigen kracht staan op het moment dat je jaloezie voelt of heel erg verlangt naar duidelijkheid, maar er toch samen voor kiest om die niet te scheppen?
Tegelijkertijd merk ik dat de liefde daardoor nog heviger wordt. Want je blijft kiezen voor elkaar. Ik vind het wel belangrijk te zeggen dat dit een korte samenvatting is van iets waar ik jaren over gedaan heb. Ik kom uit Ede, de Biblebelt. Je gaat niet van de een op de andere dag van monogamie naar lang leven de liefde en de vrijheid. Dat is best een lang proces geweest, wel een heel mooi proces. Het voelt voor mij nu als thuiskomen. Een deel van die worstelingen, maar ook van die mooie kanten zitten in deze EP.

​

Kun je iets vertellen over het productieproces?
Het is best een mooi proces geweest. In eerste instantie had ik natuurlijk meer dan deze vijf demo’s. Daarmee ging ik met producer Willem Wits in Amsterdam aan de slag.
Al doende merkten we dat we twee dingen konden doen: dat wat ik in mijn hoofd had of het liedje volgen. We hebben ervoor gekozen het liedje te volgen. Mijn demo’s waren allemaal zo from the heart. Puurder wordt het bijna niet als je over de liefde schrijft.
Sommige liedjes zijn in een nacht geschreven, zoals ‘Nooit Genoeg’.
Dit liedje heeft een vrij hoog tempo en we bouwden er in de studio een beat omheen, omdat ik dat graag wilde. Het werkte, maar de ziel ging er ook een beetje uit.
We waren een parel aan het omzetten en volgens mij is dat niet hoe muziek werkt. Toen hebben we de keuze gemaakt om per liedje te kijken wat het echt nodig heeft en hoe we de ziel erin vast konden houden. Daardoor zijn de liedjes wel heel verschillend geworden, maar ook heel kloppend. Ook de vocalen hebben we daarop uitgezocht.
‘Deze Stilte’ had ik helemaal meerstemmig ingezongen en het werkte als een…tiet! Maar omdat het zo mooi gezongen was, haalden we een beetje de kilheid die in mijn demo zat eruit. Het liedje werd iets te lekker. Voor de grap gooiden we er een harde autotune overheen, die heb ik niet eerder in mijn muziek gebruikt, en het klikte gewoon!

Autotune heeft iets niet menselijks. Iets kouds. Ik zing ook letterlijk: ‘Ik hoopte dat het lauw was’. Zo hebben we bij elk liedje dat soort keuzes gemaakt.

​

Hoe beïnvloeden jouw identiteit en queerness je muziek?
Wat ik voel is wat ik maak, dat pakt bij mij het mooiste uit.
Daarom komt ook mijn queer zijn, wat de laatste jaren heel erg een rol speelt in mijn leven omdat ik daar nu veel in ontdek en meemaak, terug in mijn muziek. Dat is bijna één en één is twee. Dat vond ik wel heel spannend. Ik heb voor het dilemma gestaan of ik het zou meenemen in mijn verhaal als artiest. Ik heb ervoor gekozen het wel in mijn bio op Instagram te zetten. Ik ben net gehackt en volgens mij staat er nu: bi, poly en gehackt.
Ik heb het er ook ingezet omdat ik het erg leuk vind om op queer feesten te spelen en omdat ik over thema's schrijf die zij nog beter begrijpen.
En ik schrijf echt niet alleen voor queers, maar zeker in mijn laatste album zitten thema’s die resoneren. Dan is het handig om het te noemen. Het is ook bevrijdend voor mij, het is een persoonlijke stap omdat ik vrij laat uit de kast ben.
Aan de andere kant is het echt geen must. Ik hoop dat er op een gegeven moment een wereld komt waarbij het er niet meer toe doet. Mijn liedje ‘Confidence’, een van de eerste die uitkwam, vond ik heel spannend. Het gaat over de eerste flirt die ik had met een vrouw. Er zit veel bewondering voor deze vrouw in, voor haar zelfverzekerdheid. En ik merkte dat mijn familie en alle hetero’s om me heen zeiden: ‘Wat leuk dat je zo opkijkt tegen iemand’. Terwijl alle queers zeiden: ‘wat leuk dat je uit de kast komt!’ En ik dacht: ‘dit is mijn pre-coming out, maar mensen zien het niet, hahaha!’

​

Wat hoop je dat luisteraars uit je muziek halen?
Dat ze ook heel erg zichzelf mogen zijn. En dat dat buiten de lijntjes mag, maar ook binnen de lijntjes. Ik vind het belangrijk dat erbij te benoemen. Je moet vooral doen wat bij jou past. Soms kan het helpen om mee te nemen wat er buiten de lijntjes is om te zien of het bij je past. Gewoon jezelf zijn dus, maar dat is tegelijkertijd weer heel groot. Ik vind het ook prima als je gewoon een liedje leuk vindt. Dat is ook helemaal top!!